Diagnostyka neurorozwojowa to badanie pozwalające na wczesną ocenę prawidłowości rozwoju dziecka. Doświadczony lekarz na podstawie obserwacji zachowania dziecka, pewnych jego reakcji na ułożenie i dokładnemu wywiadowi z rodzicem jest w stanie określić czy układ nerwowy dziecka rozwija się w sposób prawidłowy.
Dla kogo?
Dla dzieci w pierwszym roku życia. Szczególnie wskazana jest dla dzieci zagrożonych nieprawidłowym rozwojem:
- przedwcześnie urodzonych
- z małą urodzeniową masą ciała
- z ciąży powikłanej
- po ciężkim porodzie
- urodzone w zamartwicy
- ocenione mała liczbą punktów Apgar
- okręcone pępowiną
- dotknięte ciężka infekcją okołoporodową lub przedłużająca się żółtaczką
Diagnostyka wskazana jest u niemowląt, które pod koniec trzeciego miesiąca życia:
- mają trudności z utrzymaniem i nawiązaniem kontaktu wzrokowego
- często ustawiają się asymetrycznie (obracają główkę tylko w jedna stronę)
- nadmiernie odginają głowę
- silnie i często zaciskają piąstki
- chowają kciuk w dłoni
- prężą nóżki
- niechętnie leżą na brzuchu
- są mało spontaniczne
- są często niespokojne, maja trudności z jedzeniem i spaniem
- maja bezdechy, drgawki
Kiedy wykonać diagnostykę?
Im wcześniej tym lepiej, dla dzieci zagrożonych nieprawidłowym rozwojem – już w pierwszych tygodniach życia. Najlepiej do ukończenia 3ciego miesiąca życia, najpóźniej do ukończenia 1 roku życia.
Jakie są założenia diagnostyki neurorozwojowej?
Diagnostyka neurorozwojowa to metoda wczesnej oceny neurologicznej niemowlęcia. Pozwala już w pierwszych dniach życia wychwycić u dziecka pojawiające się nieutrwalone jeszcze objawy nieprawidłowego rozwoju motorycznego. Wykorzystuje do tego celu zdolność już kilkudniowego noworodka do automatycznego sterowania postawą. Sposób reagowania na zmiany położenia ciała w przestrzeni zależny jest od wieku dziecka i jest odzwierciedleniem funkcjonowania układu nerwowego. Dopełnieniem kompleksowej diagnozy dziecka jest ocena motoryki spontanicznej oraz wybranych odruchów noworodkowych.